Złoty medalista Mistrzostw Świata 2014 z kadrą siatkarską Stéphana Antigi. Założyciel pionierskiej, pierwszej i jedynej w Polsce Akademii Trenerów Mentalnych™ (www.mental-power.pl). Wykładowca biznesowy i akademicki, właściciel kilku firm, autor ponad piętnastu książek oraz podróżnik. Praktyk, którego życiową pasją jest pomaganie innym, i dzielenie się wiedzą. Człowiek o jednym z największych serc jakie znam.

“Nie pozwól nikomu ukraść twoich marzeń. Idź za głosem swego serca, bez względu na wszystko” Jack Canfield.

Profesora nie da się ująć słowami. Miłość w oczach i gestach, wielkie serce oraz niezwykła umiejętność doświadczania Tu i Teraz. Wielki i wspaniały człowiek, którego spokój, pokora i szacunek do drugiego człowieka winny być nagrodzone Pokojową Nagrodą Nobla.

Od najmłodszych lat wierzyli we mnie najbardziej na świecie. Kiedy w latach osiemdziesiątych XX wieku, zażyczyłam sobie książkę, których wtedy było jak na lekarstwo, kupili mi na bazarze rosyjską książeczkę. Nie umiałam wtedy jeszcze czytać. Prosiłam, by mi czytali. Mówili, ale to po rusku. Mówiłam, czytajcie mi po rusku! To oni dali mi pierwszy ołówek, którym mogłam przelać na papier swoją miłość do pisania. Mimo że byłam grubym i nieładnym dzieckiem (w co dziś pewnie ciężko uwierzyć), kochali mnie najbardziej na świecie. Gdy w wieku 3 lat stanęłam pierwszy raz na scenie, zdobywając wszystkie możliwe nagrody, stwierdzili, że chyba coś ze mnie będzie. Pasja mojej mamy, którą jest potęga umysłu, sprawiła, że dziś nie ma dla mnie rzeczy niemożliwych, a jak jest źle, to i tak jest dobrze. Poczucie humoru taty, pogoda ducha mamy połączone z ogromną wiarą we mnie, spowodowały, że dziś buduję i wspieram innych, rozdając złote jabłka pewności siebie.

Jeden jest oazą spokoju, dobroci i posiada jedną z największych inteligencji emocjonalnych, jaką znam. To Michał. Drugi jest bardzo asertywny, stanowczy i niezwykle przedsiębiorczy. To Tomek. Od Michała wzięłam dzban spokoju i wlałam w siebie, ile się dało. Od Tomka nauczyłam się biznesowej inteligencji. Najpiękniejsze jest to, że jesteśmy rodzeństwem, które kocha się bezwarunkową i wspaniałą miłością.

Ojciec Leon Knabit jest moim przewodnikiem duchowym i serdecznym przyjacielem.  Herbatki z Ojcem Leonem przyprawiają mnie o łzy szczęścia i ból mięśni brzucha. Mówimy o życiu, Bogu, ludziach, polityce i Tyńcu. Rozmawiamy o wszystkim. Jedną trzecią spotkania Ojciec Leon opowiada kawały. Mój mnich z Tyńca jest dla mnie taką duchową tyczką. Łączy nas niewidzialne porozumienie, które jest dowodem na istnienie niebiańskich autostrad.

Kiedyś ktoś bardzo mądry powiedział mi, że sama dla siebie jestem najlepszą trenerką mentalną. Od tamtej pory bardzo dużo ze sobą rozmawiam. Daję sobie prawo do gorszych dni. Jestem dla siebie najlepszym przyjacielem. Odkąd zakochałam się w sobie, świat zakochał się we mnie.